ВАЗІ́ЛА Аляксандр Цімафеевіч
(9.9.1888, г. Слаўгарад Магілёўскай вобл. — 1943 ?),
грамадскі дзеяч, паэт, публіцыст. Вучыўся на вышэйшых курсах Лесгафта (у 1908 выключаны за ўдзел у рэв. руху), на курсах кааперацыі ў Петраградзе (1916—17). У 1912—13 друкаваўся ў газ. «Белорусский вестник» (літ. псеўд. Алек Дэ-Вазіліні, Аль-Вэ, Клім Злобіч, Праўдалюб, Антон Хатыня). У 1914 у г. Златауст выдаў зб. паэзіі «Хвілі» (канфіскаваны цэнзурай). У 1917—18 належаў да сацыял-дэмакратаў-інтэрнацыяналістаў, старшыня Быхаўскай пав. земскай управы. Уваходзіў у склад Бел. абл. к-та пры Усерас. Савеце сял. дэпутатаў. На Усебел. з’ездзе 1917 у Мінску выступіў супраць намераў абвясціць незалежную ад Расіі бел. дзяржаўнасць. У 1918 заг. агітацыйна-выдавецкага пададдзела Бел. аддзела Камісарыята па справах нацыянальнасцей Саюза камун Паўн. вобласці, рэдактар час. «Чырвоны шлях». Пасля 1918 ад паліт. дзейнасці адышоў. Неаднаразова быў рэпрэсіраваны. Паводле некаторых звестак загінуў у палітізалятары г._Уладзімір.
В.У.Скалабан.
т. 3, с. 448
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Вазіла 1 ’павозка’ (Бір. Дзярж.). Рус. устар. возило ’тс’. Да вазіць.
Вазіла 2 ’старшы сват’ (Доўн.-Зап., 2). Да вазіць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вазі́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
важу́ |
во́зім |
| 2-я ас. |
во́зіш |
во́зіце |
| 3-я ас. |
во́зіць |
во́зяць |
| Прошлы час |
| м. |
вазі́ў |
вазі́лі |
| ж. |
вазі́ла |
| н. |
вазі́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
вазі́ |
вазі́це |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
во́зячы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)