назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| вазкі́ | ||
| вазка́ | вазко́ў | |
| вазку́ | вазка́м | |
| вазкі́ | ||
| вазко́м | вазка́мі | |
| вазку́ | вазка́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| вазкі́ | ||
| вазка́ | вазко́ў | |
| вазку́ | вазка́м | |
| вазкі́ | ||
| вазко́м | вазка́мі | |
| вазку́ | вазка́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
1.
2. Лёгкія, спецыяльна абсталяваныя для выезду сані.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
1.
2. Лёгкія сані, спецыяльна абсталяваныя для выезду.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
возо́к
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бры́чка, -і,
Лёгкі выязны
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
аўтака́р, -а,
Самаходны
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
аўтака́ры, ‑аў;
Самаходны
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каля́ска, -і,
1. Чатырохколавы экіпаж на рысорах з адкідным верхам.
2. Маленькая ручная павозка, звычайна крытая, для катання дзяцей;
3. Невялікая павозка спецыяльнага прызначэння.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)