Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
вазо́к, -зка́, мн. -зкі́, -зко́ў, м.
1.Памянш. да воз (у 1 і 2 знач.).
2. Лёгкія, спецыяльна абсталяваныя для выезду сані.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вазо́к, -зка́м. возо́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вазо́к, ‑зка, м.
1.Памянш.да воз (у 1, 2 і 3 знач.).
2. Лёгкія сані, спецыяльна абсталяваныя для выезду. Хутка з песнямі і музыкай на машынах, у санях, на вазках пачалі пад’язджаць да школьнага двара выбаршчыкі з суседніх калгасаў.Васілевіч.На вазку за шырокай спіной рамізніка сядзелі маладыя хлопцы.Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ВАЗО́К,
лёгкія выязныя сані ў беларусаў і інш.слав. народаў. Вядомы са стараж. часоў. Знешні выгляд і форма вазка залежалі ад заможнасці і сац. прыналежнасці іх уладальнікаў. Утульны, дэкаратыўна аздоблены кузаў меў звычайна козлы для вазніцы, яго абшывалі лубам або тонкімі дошкамі, у заможнай шляхты абівалі знутры сукном, высцілалі футрам, часам вазок быў з закрытым ці паўзакрытым верхам. Сяляне нярэдка замест вазка выкарыстоўвалі развалкі, паверх якіх у задняй частцы мацавалі трохбаковую рашотчатую спінку («драбінку») або плецены паўкош. У сельскай мясцовасці карыстаюцца і ў наш час.