вазелі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. вазелі́н
Р. вазелі́ну
Д. вазелі́ну
В. вазелі́н
Т. вазелі́нам
М. вазелі́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вазелі́н, -у, м.

Мазь, якую атрымліваюць з нафты (ужыв. ў медыцыне, касметыцы, тэхніцы).

Борны в.

|| прым. вазелі́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вазелі́н, -ну м. вазели́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вазелі́н, ‑у, м.

Мазь, якую атрымліваюць з нафты (ужываецца ў тэхніцы і медыцыне). Борны вазелін. Тэхнічны вазелін.

[Фр. vaseline.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вазелі́н (БРС). З рус. вазелин (Крукоўскі, Уплыў, 73. Параўн. Рудніцкі, 1, 293).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вазели́н вазелі́н, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

павыма́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Вымазаць усё, многае. Павымазваць увесь вазелін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бо́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бору ​2. Борны вазелін. Борная кіслага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вазелі́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вазеліну. Вазелінавае масла. // Які змяшчае ў сабе вазелін. Вазелінавае мыла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

на́фта, ‑ы, ДМ ‑фце, ж.

Мінеральнае вадкае масляністае гаручае рэчыва звычайна цёмна-бурага колеру, якое ўжываецца як паліва, а таксама як сыравіна, з якой атрымліваюць розныя прадукты (бензін, газу, вазелін і пад.).

[Грэч. náphtha ад перс. näft.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)