вае́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вае́нны вае́нная вае́ннае вае́нныя
Р. вае́ннага вае́ннай
вае́ннае		 вае́ннага вае́нных
Д. вае́ннаму вае́ннай вае́ннаму вае́нным
В. вае́нны (неадуш.)
вае́ннага (адуш.)		 вае́нную вае́ннае вае́нныя (неадуш.)
вае́нных (адуш.)
Т. вае́нным вае́ннай
вае́ннаю		 вае́нным вае́ннымі
М. вае́нным вае́ннай вае́нным вае́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вае́нны

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вае́нны вае́нная вае́ннае вае́нныя
Р. вае́ннага вае́ннай вае́ннага вае́нных
Д. вае́ннаму вае́ннай вае́ннаму вае́нным
В. вае́ннага (адуш.) вае́нную вае́ннае вае́нных (адуш.)
Т. вае́нным вае́ннай
вае́ннаю		 вае́нным вае́ннымі
М. вае́нным вае́ннай вае́нным вае́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ад’юта́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Афіцэр пры ваенным начальніку для выканання службовых даручэнняў або штабной работы.

|| прым. ад’юта́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паго́н², -а, мн. -ы, -аў, м.

Наплечны знак адрознення ў ваенным і іншым форменным адзенні.

Палкоўніцкі п.

Палявыя пагоны (засцерагальнага колеру).

|| прым. паго́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вольнанаёмны, -ая, -ае.

1. Які працуе або выконваецца па вольным найме.

В. рабочы.

2. Які працуе ў ваенным ведамстве, але не з’яўляецца ваеннаслужачым.

В. персанал.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ваенга́ндлеўскі ’звязаны з ваенным гандлем’ (КТС). Калька з рус. военторговский.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

протапрэсві́тэр, ‑а, м.

Галоўны свяшчэннік у некаторых вялікіх саборах, а ў дарэвалюцыйнай Расіі — у ваенным і прыдворным ведамствах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

візіта́цыя, ‑і, ж.

Праверка ваенным суднам дакументаў і грузу на сустрэтым у адкрытым моры судне, якое выклікае падазрэнне.

[Ад лац. visitatio — наведванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навадні́ць, ‑вадню, ‑вадніш, ‑вадніць; зак., што.

Запоўніць вельмі вялікай колькасцю каго‑, чаго‑н. Лагер наваднілі ўзброеныя патрулі, аб’явілі яго на ваенным становішчы. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамаршырава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

1. Прайсці маршам, ваенным ці спартыўным крокам. Анечка, захопленая гульнёю, прамаршыравала вакол стала, за ёй Надзейка, бацька. Паслядовіч.

2. Маршыраваць некаторы час. Прамаршыраваць дзве гадзіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)