протапрэсві́тэр, ‑а, м.

Галоўны свяшчэннік у некаторых вялікіх саборах, а ў дарэвалюцыйнай Расіі — у ваенным і прыдворным ведамствах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)