вадзяны́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вадзяны́ |
вадзяна́я |
вадзяно́е |
вадзяны́я |
| Р. |
вадзяно́га |
вадзяно́й вадзяно́е |
вадзяно́га |
вадзяны́х |
| Д. |
вадзяно́му |
вадзяно́й |
вадзяно́му |
вадзяны́м |
| В. |
вадзяны́ (неадуш.) вадзяно́га (адуш.) |
вадзяну́ю |
вадзяно́е |
вадзяны́я (неадуш.) вадзяны́х (адуш.) |
| Т. |
вадзяны́м |
вадзяно́й вадзяно́ю |
вадзяны́м |
вадзяны́мі |
| М. |
вадзяны́м |
вадзяно́й |
вадзяны́м |
вадзяны́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
во́да-вадзяны́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
во́да-вадзяны́ |
во́да-вадзяна́я |
во́да-вадзяно́е |
во́да-вадзяны́я |
| Р. |
во́да-вадзяно́га |
во́да-вадзяно́й во́да-вадзяно́е |
во́да-вадзяно́га |
во́да-вадзяны́х |
| Д. |
во́да-вадзяно́му |
во́да-вадзяно́й |
во́да-вадзяно́му |
во́да-вадзяны́м |
| В. |
во́да-вадзяны́ (неадуш.) во́да-вадзяно́га (адуш.) |
во́да-вадзяну́ю |
во́да-вадзяно́е |
во́да-вадзяны́я (неадуш.) во́да-вадзяны́х (адуш.) |
| Т. |
во́да-вадзяны́м |
во́да-вадзяно́й во́да-вадзяно́ю |
во́да-вадзяны́м |
во́да-вадзяны́мі |
| М. |
во́да-вадзяны́м |
во́да-вадзяно́й |
во́да-вадзяны́м |
во́да-вадзяны́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паве́трана-вадзяны́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
паве́трана-вадзяны́ |
паве́трана-вадзяна́я |
паве́трана-вадзяно́е |
паве́трана-вадзяны́я |
| Р. |
паве́трана-вадзяно́га |
паве́трана-вадзяно́й паве́трана-вадзяно́е |
паве́трана-вадзяно́га |
паве́трана-вадзяны́х |
| Д. |
паве́трана-вадзяно́му |
паве́трана-вадзяно́й |
паве́трана-вадзяно́му |
паве́трана-вадзяны́м |
| В. |
паве́трана-вадзяны́ (неадуш.) паве́трана-вадзяно́га (адуш.) |
паве́трана-вадзяну́ю |
паве́трана-вадзяно́е |
паве́трана-вадзяны́я (неадуш.) паве́трана-вадзяны́х (адуш.) |
| Т. |
паве́трана-вадзяны́м |
паве́трана-вадзяно́й паве́трана-вадзяно́ю |
паве́трана-вадзяны́м |
паве́трана-вадзяны́мі |
| М. |
паве́трана-вадзяны́м |
паве́трана-вадзяно́й |
паве́трана-вадзяны́м |
паве́трана-вадзяны́х |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
і́ней, -ю, м.
Ледзяныя крышталікі, якія ўтвараюцца ў выніку ахаладжэння вадзяной пары і асядаюць тонкім слоем на дрэвах, глебе і інш.
Трава пакрылася інеем.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
◎ Ліле́ць, лі літы ’блішчэць, адлюстроўваць (аб вадзяной паверхні)’ (Клім.). Да лялёць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гідрагенера́тар, ‑а, м.
Генератар, які ператварае энергію руху вады, атрыманую ад вадзяной турбіны, у электрычную энергію.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хвалява́нне, -я, н.
1. Рух хваль па вадзяной паверхні.
Х. мора.
2. перан. Нервовая ўзбуджанасць, выкліканая адчуваннем трывогі, радасці і пад.
Х. доўга не пакідала жанчыну.
3. звычайна мн., -і, -яў, перан. Масавае выказванне незадаволення, пратэсту супраць чаго-н.
Хваляванні незадаволеных.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
субліма́цыя, ‑і, ж.
1. У хіміі — пераход рэчыва пры награванні з цвёрдага стану непасрэдна ў газападобны, мінаючы вадкі.
2. У метэаралогіі — пераход вадзяной пары ў атмасферы непасрэдна ў цвёрды стан, мінаючы вадкую фазу.
[Ад лац. sublimare — высока паднімаць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чараці́на, ‑ы, ж.
Адна сцябліна чароту. А цяпер на берагах возера .. прабіліся праз зямлю вострыя чараціны і па спакойнай вадзяной гладзі сноўдаюць рыбацкія чаўны. Броўка. Клім час ад часу падганяў.. [каня] сухой чарацінай. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
во́блака, -а, мн. во́блакі і абло́кі, -аў, н.
1. Вялікая маса згусцелай вадзяной пары ў атмасферы.
Кучавыя воблакі.
2. перан., чаго. Суцэльная маса лёгкіх часцінак (пылу, дыму) у паветры.
В. пылу.
|| памянш. во́блачка, -а, мн. -і, -аў, н. і аблачы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.
|| прым. во́блачны, -ая, -ае (да 1 знач.).
В. слой.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)