бялёк, -лька́, мн. -лькі́, -лько́ў, м.

Дзіцяня цюленя.

|| прым. бялько́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бялё́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бялё́к бялькі́
Р. бялька́ бялько́ў
Д. бяльку́ бялька́м
В. бялька́ бялько́ў
Т. бялько́м бялька́мі
М. бяльку́ бялька́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бялёк, -лька́ м., зоол. белёк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бялёк, ‑лька, м.

Пакрытае доўгай і густой белай ці жаўтавата-белай поўсцю нованароджанае дзіцяня цюленя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бялько́вы белько́вый; см. бялёк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

белёк зоол. бялёк, -лька́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)