буса́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Суднавы рабочы, які працуе з дапамогай бусака.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

буса́чнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. буса́чнік буса́чнікі
Р. буса́чніка буса́чнікаў
Д. буса́чніку буса́чнікам
В. буса́чніка буса́чнікаў
Т. буса́чнікам буса́чнікамі
М. буса́чніку буса́чніках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

буса́чнік, ‑а, м.

Суднавы рабочы, які карыстаецца бусаком; вясляр, што кіруе бусаком, калі лодка адплывае або прычальвае да прыстані, берага; багоршчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

баго́ршчык м., см. буса́чнік

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

баго́рщик баго́ршчык, -ка м., буса́чнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)