Буркі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Буркі́
Р. Бурко́ў
Д. Бурка́м
В. Буркі́
Т. Бурка́мі
М. Бурка́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бу́ркі, -рак, адз. бу́рка, -і, ДМ -рцы, ж.

Абутак з фетру, сукна або з тонкага лямцу, які носіцца з галёшамі ці на скураной падэшве без іх.

|| прым. бу́рачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бу́ркі, -рак (ед. бу́рка ж.) (тёплая обувь) бу́рки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бу́ркі, ‑рак; адз. бурка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Абутак з фетру або сукна, які носіцца з галёшамі ці на скураной падэшве без іх. Казулін у шубе з бабровым каўняром, у бабровай шапцы, абуты ў белыя буркі, стаяў наперадзе ўсіх і глядзеў на Сцюдзянец. Дуброўскі. Апранута.. [Маша] была ў стары залатаны кажушок, на нагах — буркі з бахіламі. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Бу́ркі ’цёплы абутак’ (БРС), ’абутак з тканіны’ (Яўс.), ’шытыя валёнкі’ (Сакал.). Мабыць, запазычанне з рус. бу́рки ’тс’ (якое Шанскі, 1, Б, 233, лічыць звязаным з бу́рка ’войлачны плашч’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бу́рка

‘абутак з фетру, сукна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бу́рка бу́ркі
Р. бу́ркі бу́рак
Д. бу́рцы бу́ркам
В. бу́рку бу́ркі
Т. бу́ркай
бу́ркаю		 бу́ркамі
М. бу́рцы бу́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бу́рка

‘шырокая і доўгая адзежына з башлыком; род плашча або накідкі, якой карыстаюцца коннікі на Каўказе’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бу́рка бу́ркі
Р. бу́ркі бу́рак
Д. бу́рцы бу́ркам
В. бу́рку бу́ркі
Т. бу́ркай
бу́ркаю		 бу́ркамі
М. бу́рцы бу́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бу́рки мн. бу́ркі, -рак, ед. бу́рка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бу́рка I ж. бу́рка;

каза́цкая б. — каза́чья бу́рка

бу́рка II ж., см. бу́ркі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Кідэ́ры ’фалды, трубкі; зборкі ў ніжняй частцы буркі’ (Нар. лекс.). Гл. кідзёры.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)