бука́шка кузу́рка, -кі ж.; (козявка) казю́лька, -кі ж., казю́ля, -лі ж., казя́ўка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
казя́ўка ж., прям., перен. козя́вка, бука́шка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Бу́ка 1 ’кузурка’ (Нас.). Параўн. рус. бука́шка ’тс’, якое Фасмер (1, 236) звязвае з бу́кать, буча́ть, а Трубачоў (Дополн., 1, 236) з польскім bąk ’жук’.
Бу́ка 2 ’глыбокае месца ў рацэ’. Гл. бук 2.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Казу́рка ’казяўка, букашка; вош’ (БРС; маладз., З жыцця). Аналагічныя структуры, якія адрозніваюцца значэннямі, ёсць і ў іншых мовах; суфіксацыя, па сутнасці, праславянская. Што датычыцца беларускіх лексем, тут неабходна, магчыма, разглядаць слова казурка ’божая кароўка’ асобна, падрабязней гл. казулька ў тым жа значэнні. Апрача таго, не зусім ясны тып утварэння: суфіксальная дэрывацыя (магчыма, двайная) або перанос з козура, вядомага ў розных значэннях, з памяншальнай суфіксацыяй.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
тарака́шка разг.
1. уменьш.-уничиж. тарака́нчык, -ка м.; прусачо́к, -чка́ м.;
2. м. и ж. (букашка) казу́рка, -кі ж.; (козявка) казю́лька, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)