бу́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. Невялікая, звычайна драўляная пабудова для чыгуначнага вартаўніка, паставога і інш.

2. Збітае з дошак жыллё для сабакі.

|| памянш. бу́дачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. бу́дачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Бу́дка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Бу́дка
Р. Бу́дкі
Д. Бу́дцы
В. Бу́дку
Т. Бу́дкай
Бу́дкаю
М. Бу́дцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бу́дка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бу́дка бу́дкі
Р. бу́дкі бу́дак
Д. бу́дцы бу́дкам
В. бу́дку бу́дкі
Т. бу́дкай
бу́дкаю		 бу́дкамі
М. бу́дцы бу́дках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бу́дка бу́дка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бу́дка ж.

1. в разн. знач. бу́дка;

2. (собачья) конура́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бу́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

1. Невялікая, часцей драўляная пабудова для вартаўніка, паставога і інш. Сябры тым часам сквер мінулі, Налева ўгору павярнулі; Тут з будкі стораж іх спыняе: — Куды ідзяце? — сяброў пытае. Колас.

2. Збітае з дошак жыллё для сабакі. Юрка пастукаў у вароты. З будкі выскачыў і, рвучыся з ланцуга, кінуўся да весніц калматы ваўкадаў з ашчэранай пашчай. Курто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Бу́дка-Шы́бенка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Бу́дка-Шы́бенка
Р. Бу́дка-Шы́бенкі
Д. Бу́дка-Шы́бенцы
В. Бу́дка-Шы́бенку
Т. Бу́дка-Шы́бенкай
Бу́дка-Шы́бенкаю
М. Бу́дка-Шы́бенцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вартаўні́чы, -ая, -ае.

Прызначаны для вартаўніка.

Вартаўнічая будка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

су́ччын, -а.

Які належыць сучцы, зроблены для сучкі.

Суччына будка.

◊

Суччын сын — нягоднік, ужыв. як лаянкавы выраз, часцей у форме зваротка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

суфлёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Работнік тэатра, які суфліруе акцёрам.

|| прым. суфлёрскі, -ая, -ае.

Суфлёрская будка (на сцэне).

2. Падказчык (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)