бу́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. Невялікая, звычайна драўляная пабудова для чыгуначнага вартаўніка, паставога і інш.

2. Збітае з дошак жыллё для сабакі.

|| памянш. бу́дачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. бу́дачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Бу́дка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Бу́дка
Р. Бу́дкі
Д. Бу́дцы
В. Бу́дку
Т. Бу́дкай
Бу́дкаю
М. Бу́дцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бу́дка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бу́дка бу́дкі
Р. бу́дкі бу́дак
Д. бу́дцы бу́дкам
В. бу́дку бу́дкі
Т. бу́дкай
бу́дкаю		 бу́дкамі
М. бу́дцы бу́дках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бу́дка бу́дка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бу́дка ж.

1. в разн. знач. бу́дка;

2. (собачья) конура́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Будка (в.) 2/452; 9/280 (к.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

бу́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

1. Невялікая, часцей драўляная пабудова для вартаўніка, паставога і інш. Сябры тым часам сквер мінулі, Налева ўгору павярнулі; Тут з будкі стораж іх спыняе: — Куды ідзяце? — сяброў пытае. Колас.

2. Збітае з дошак жыллё для сабакі. Юрка пастукаў у вароты. З будкі выскачыў і, рвучыся з ланцуга, кінуўся да весніц калматы ваўкадаў з ашчэранай пашчай. Курто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БУ́ДКА,

вёска ў Беларусі, у Капараўскім с/с Рэчыцкага р-на Гомельскай вобл. Цэнтр калгаса. За 27 км ад Рэчыцы, 68 км ад Гомеля, 6 км ад чыг. ст. Дземяхі, на шашы Гомель—Калінкавічы. 303 ж., 123 двары (1995). Дом культуры, б-ка, камбінат быт. абслугоўвання, аддз. Сувязі.

т. 3, с. 314

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

бу́дка ж. Häuschen n -s, -; Búde f -, -n;

бу́дка вартаўніка́ Wä́chterhäuschen;

суфлёрская бу́дка Souffleurkasten [zu´flø:r-] m -s, -;

бу́дка паставо́га вайск. Schílderhaus n –es, -häuser;

тэлефо́нная бу́дка Telefónzelle f -, -n;

саба́чая бу́дка Húndehütte f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

будка

Том: 2, старонка: 232.

img/02/02-232_1175_Будка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)