брэцё́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
брэцё́р |
брэцё́ры |
| Р. |
брэцё́ра |
брэцё́раў |
| Д. |
брэцё́ру |
брэцё́рам |
| В. |
брэцё́ра |
брэцё́раў |
| Т. |
брэцё́рам |
брэцё́рамі |
| М. |
брэцё́ру |
брэцё́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
брэцёр, ‑а, м.
Уст. Чалавек, які шукае поваду, каб змагацца на дуэлі; дуэлянт, забіяка.
[Фр. bretteur.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бретёр уст. брэцёр, -ра м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)