бо́ртны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бо́ртны бо́ртная бо́ртнае бо́ртныя
Р. бо́ртнага бо́ртнай
бо́ртнае
бо́ртнага бо́ртных
Д. бо́ртнаму бо́ртнай бо́ртнаму бо́ртным
В. бо́ртны (неадуш.)
бо́ртнага (адуш.)
бо́ртную бо́ртнае бо́ртныя (неадуш.)
бо́ртных (адуш.)
Т. бо́ртным бо́ртнай
бо́ртнаю
бо́ртным бо́ртнымі
М. бо́ртным бо́ртнай бо́ртным бо́ртных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Со́снік ‘бор’ (Сл. ПЗБ; чаш., ЛА, 5), со́сняк ‘зараснікі хвоі’ (вільн., Сл. ПЗБ). Утворана ад со́сна ‘расліна Pinus silvestris’, ‘хвоя’ (Ласт., Растарг., Стан., Расл. св.; беласт., Зб. Памяці Закрэўскай, 481), ‘борць’ (Пятк. 1). Перыферыйны характар назвы з націскам на першым складзе (паўночны захад, Смаленшчына, Заходняя Браншчына, Палессе, Беласточчына) сведчыць пра яе архаічны характар у параўнанні з сасна́ (гл.), што пацвярджае і ц.-слав. соснь ‘піхта’. Агляд версій паходжання назваў дрэва гл. Янышкава, Балк. ез., 43, 2–3, 307–314. Пераважаючую версію ‘бортнае дрэва’, магчыма, пацвярджаюць запісы Раманава ў замове: золотник золотый, стань на своем мести, на золотом креcли, на батьковым сосновании (Рам., 5, 54–55), дзе апошняе слова трактуецца як ‘сяліба, двор’ (Нар. Гом.), магчыма, да аснова (гл.) — ‘дрэва для заснавання вулля’?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)