бо́йкасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
бо́йкасць |
| Р. |
бо́йкасці |
| Д. |
бо́йкасці |
| В. |
бо́йкасць |
| Т. |
бо́йкасцю |
| М. |
бо́йкасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бо́йкасць ж. бо́йкость, оживлённость; ре́звость; рети́вость; (подви́жность, прово́рность — ещё) пры́ткость, жи́вость
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бо́йкасць, ‑і, ж.
Уласцівасць бойкага. Бойкасць [Галіны], прастата, уменне стрымаць сябе ў патрэбны момант былі тымі якасцямі, якіх многім не хапала. Няхай. Шолам таксама пахваліў мяне за бойкасць пяра. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бо́йкі, -ая, -ае.
1. Рашучы, смелы.
Б. хлопец.
2. Скоры, жвавы.
Б. адказ вучня.
Бойка (прысл.) адказваць на пытанні.
3. Поўны руху, ажыўлены.
Б. рынак.
|| наз. бо́йкасць, -і, ж.
Б. характару.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бо́йкость
1. бо́йкасць, -ці ж.; жва́васць, -ці ж.;
2. бо́йкасць, -ці ж.; жва́васць, -ці ж.; лю́днасць, -ці ж.; см. бо́йкий.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зухава́тасць, ‑і, ж.
Зухаватыя паводзіны; бойкасць, удаласць, маладзецкасць. Машыну ён вёў з вясёлай зухаватасцю. Яраш, жартаўліва папярэдзіў: — Кірыла, я не застрахаваў свайго жыцця. Шамякін. Партызанская зухаватасць, якая ў крытычны момант ратавала не аднаго партызана, памагла і тут. Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рети́вость
1. (усердие) заўзя́тасць, -ці ж., стара́ннасць, -ці ж., руплі́васць, -ці ж.;
2. (бойкость) бо́йкасць, -ці ж., жва́васць, -ці ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пры́ткость ж., разг. жва́васць, -ці ж., быстрата́, -ты́ ж.; бо́йкасць, -ці ж.; спрыт, род. спры́ту м., спры́тнасць, -ці ж.; см. пры́ткий.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ю́ркі, ‑ая, ‑ае.
Разм. Быстры, вёрткі, спрытны ў рухах. Андрэй жа глядзеў, як над гнёздамі махалі лёгенькімі крылцамі юркія ластавачкі і так лагодна шчабяталі. Колас. Сцёпка Хадун, юркі, каратканогі і дапыт[лів]ы, як сарока, угледзеўшы Максіма за цяжкай работаю, чуць не на [пальчыках] падышоў да яго. Каваль. // Які вырашае бойкасць, скрытнасць, жывасць (пра вочы, позірк і пад.). — Ага, штучку. Паленца, што ля паветкі і цяпер ляжыць, — растлумачыла старая, страляючы юркім позіркам то ў вочы Пятра, то Адама. Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)