бобёр (мех) бабёр, -бра́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бабёр, -бра́ м.
1. зоол. бобр; бобёр;
2. (мех бобра) бобёр;
◊ пла́ча як б. — пла́чет го́рькими слеза́ми;
заб’е́ш бабра́ — не бу́дзеш мець дабра́ — посл. убьёшь бобра́ — не бу́дешь иметь добра́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Бабёр ’бабёр, бабровае футра’, бабра́к ’бабёр’ (Шат.). Рус. бобр, бобёр, укр. бобе́р, бібр, польск. bóbr, чэш. bóbr, балг. бо́бър, бъ́бър, бе́бер, ст.-серб. bobr і г. д. Прасл. bobrъ, bebrъ, bьbrъ ’бабёр’. Роднаснае літ. bebrùs, bẽbras, bãbras, лат. bębrs, ст.-прус. bebrus, ст.-в.-ням. bibar, лац. fiber, ст.-іран. bawra‑ ’тс’ і г. д. І.‑е. *bhe‑bhru‑ ’карычневы’ (рэдуплікаваная форма), параўн. ст.-інд. babhrúṣ ’карычневы’. Гл. Бернекер, 47; Траўтман, 28–29; Фасмер, 1, 180–181; Слаўскі, 1, 40; Фрэнкель, 38; БЕР, 1, 60; Махэк₂, 59 і інш.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)