блі́зкі
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
- |
| Н. |
блі́зкі |
блі́зкая |
блі́зкія |
| Р. |
блі́зкага |
блі́зкай |
блі́зкіх |
| Д. |
блі́зкаму |
блі́зкай |
блі́зкім |
| В. |
блі́зкага |
блі́зкую |
блі́зкіх |
| Т. |
блі́зкім |
блі́зкай блі́зкаю |
блі́зкімі |
| М. |
блі́зкім |
блі́зкай |
блі́зкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
блі́зкі
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
блі́зкі |
блі́зкая |
блі́зкае |
блі́зкія |
| Р. |
блі́зкага |
блі́зкай блі́зкае |
блі́зкага |
блі́зкіх |
| Д. |
блі́зкаму |
блі́зкай |
блі́зкаму |
блі́зкім |
| В. |
блі́зкі (неадуш.) блі́зкага (адуш.) |
блі́зкую |
блі́зкае |
блі́зкія (неадуш.) блі́зкіх (адуш.) |
| Т. |
блі́зкім |
блі́зкай блі́зкаю |
блі́зкім |
блі́зкімі |
| М. |
блі́зкім |
блі́зкай |
блі́зкім |
блі́зкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ро́стань¹, -і, ж.
1. гл. расстацца.
2. Час, праведзены далёка ад блізкіх.
Р. у некалькі месяцаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адчужэ́нне, -я, н.
1. гл. адчужаць.
2. Спыненне або адсутнасць блізкіх адносін паміж кім-н., аддаленне, адасабленне.
А. былых сяброў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
разлу́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.
Той, хто разлучыў, разлучае блізкіх адзін аднаму людзей.
|| ж. разлу́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
невхо́жий разг. які́ (што) не ма́е блі́зкіх адно́сін (знаёмстваў).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
трэль¹, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.
Хуткае і шматкратнае паўтарэнне гукаў, блізкіх па тоне, а таксама ўвогуле пералівісты дрыжачы гук.
Трэлі салаўя.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дысіміля́цыя, -і, ж. (спец.).
1. Распадабненне двух блізкіх па гучанні гукаў.
2. Распад складаных арганічных рэчываў у працэсе жыццядзейнасці арганізма.
|| прым. дысіміляты́ўны, -ая, -ае.
Дысімілятыўнае аканне.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
каламбу́р, -а, мн. -ы, -аў, м.
Жарт, заснаваны на камічным выкарыстанні блізкіх па гучанні слоў або розных значэнняў аднаго слова; гульня слоў.
|| прым. каламбу́рны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
будуа́р, -а, мн. -ы, -аў, м. (гіст.).
Гасціная гаспадыні ў багатым доме для неафіцыйнага прыёму найбольш блізкіх знаёмых, а таксама абсталяванне такой гасцінай.
|| прым. будуа́рны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)