разлу́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто разлучыў, разлучае блізкіх адзін аднаму людзей.

|| ж. разлу́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)