блюзне́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. блюзне́нне
Р. блюзне́ння
Д. блюзне́нню
В. блюзне́нне
Т. блюзне́ннем
М. блюзне́нні

Іншыя варыянты: блю́зненне.

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

блю́зненне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. блю́зненне
Р. блю́знення
Д. блю́зненню
В. блю́зненне
Т. блю́зненнем
М. блю́зненні

Іншыя варыянты: блюзне́нне.

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

блюзне́нне ср.

1. богоху́льство, святота́тство;

2. бред м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блю́зненне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. блюзніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)