блю́зненне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
блю́зненне | |
блю́знення | |
блю́зненню | |
блю́зненне | |
блю́зненнем | |
блю́зненні |
Іншыя варыянты: блюзне́нне.
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)