блы́таны, -ая, -ае.

1. Бязладна пераплецены, заблытаны.

Блытаныя ніткі.

Блытаныя сцежкі.

2. У якім цяжка разабрацца; нелагічны, супярэчлівы.

Блытаныя думкі.

|| наз. блы́танасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

блы́таны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. блы́таны блы́таная блы́танае блы́таныя
Р. блы́танага блы́танай
блы́танае		 блы́танага блы́таных
Д. блы́танаму блы́танай блы́танаму блы́таным
В. блы́таны (неадуш.)
блы́танага (адуш.)		 блы́таную блы́танае блы́таныя (неадуш.)
блы́таных (адуш.)
Т. блы́таным блы́танай
блы́танаю		 блы́таным блы́танымі
М. блы́таным блы́танай блы́таным блы́таных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

блы́таны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. блы́таны блы́таная блы́танае блы́таныя
Р. блы́танага блы́танай
блы́танае		 блы́танага блы́таных
Д. блы́танаму блы́танай блы́танаму блы́таным
В. блы́таны (неадуш.)
блы́танага (адуш.)		 блы́таную блы́танае блы́таныя (неадуш.)
блы́таных (адуш.)
Т. блы́таным блы́танай
блы́танаю		 блы́таным блы́танымі
М. блы́таным блы́танай блы́таным блы́таных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

блы́таны

1. пу́танный, спу́танный;

2. сме́шанный;

3. прил. пу́таный;

4. прил. пу́таный;

5. впу́танный;

1-5 см. блы́таць 1-5

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блы́таны, ‑ая, ‑ае.

1. Бязладна пераплецены, заблытаны. Блытаныя сляды. □ Ніжэй павуцінне плыве доўгімі блытанымі ніткамі. Алешка. Яшчэ на сцежках блытаных Стаяць іх [партызанаў] буданы. Хведаровіч. // Няцвёрды, няўпэўнены (пра крокі, хаду). Блытаныя крокі.

2. У якім цяжка разабрацца, няясны, недакладны, супярэчлівы. Блытаная справа. Блытаныя паказанні. □ Прамова Лабановіча была наўперад крыху блытаная, словы неяк не слухалі яго, і язык варочаўся не так, як належыць. Колас. Хлопцы недаўменна слухалі блытанае Казікава апавяданне і не зусім разумелі яго. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пу́таный блы́таны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сби́вчивый блы́таны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сумбу́рны, -ая, -ае.

Пазбаўлены парадку; блытаны, хаатычны.

Сумбурнае паведамленне.

|| наз. сумбу́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Плу́танка ’дулька, пакулле — пыл і дробныя часткі валакна пры трапанні’ (ЛА, 4). Ад ’туманы ’блытаны’ < апутаць ’блытаць, камячыць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Раскаламса́ць, раскаламсі́ць ’размясіць’ (Юрч.). Параўн. з каламеса, каламесіца ’блытаніна, мешаніна’, каламесны ’блытаны, мяшаны’ (Байк. і Некр.). Роднаснае да раскалле (гл.), што ад прасл. *kalъ > ’гразь’. Імаверна, утворана складаннем кал і мясіць ’змешваць, замешваць’ > ‑каламясі́ць з далейшай дээтымалагізацыяй. Гл. куламеса, куламесіцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)