бе́раг

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бе́раг берагі́
Р. бе́рага бераго́ў
Д. бе́рагу берага́м
В. бе́раг берагі́
Т. бе́рагам берага́мі
М. бе́разе берага́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паабва́львацца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -аецца; зак.

Абваліцца — пра ўсё, многае.

Берагі ямы паабвальваліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пла́ўні, -яў.

Парослыя водалюбівай расліннасцю нізкія берагі рэк і астраўкі, якія затапляюцца вясной.

Прырэчныя п.

|| прым. пла́ўневы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазлуча́ць¹, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., што.

1. Злучыць, змацаваць усё, многае.

П. правады.

2. Устанавіць сувязь паміж усім, многім.

П. берагі мастамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обвалова́ть сов. абвалава́ць;

обвалова́ть берега́ реки́ абвалава́ць берагі́ ракі́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паапаўза́ць, ‑ае; зак.

Апаўзці ўніз, асесці — пра ўсё, многае. Берагі паапаўзалі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ільме́нь, ‑мяня, м.

Мелкае возера, берагі якога зараслі чаротам і трыснягом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пааплыва́ць, ‑ае; зак.

Аплыць — пра ўсё, многае. Свечкі пааплывалі. Твары пааплывалі. Берагі пааплывалі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абта́лы, ‑ая, ‑ае.

Вызвалены ад лёду, снегу ў выніку яго раставання. Абталыя берагі ракі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апаўзці́ I сов. (о земле) оползти́;

берагі́ ~злі́ — берега́ оползли́

апаўзці́ II сов., см. абпаўзці́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)