бе́лены
1. прич., в разн. знач. белённый; см. бялі́ць 1;
2. прил. белёный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бе́лены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад бяліць.
2. у знач. прым. Памазаны мелам; пабелены. Беленыя сцены. Беленая хата.
3. у знач. прым. Выбелены. Беленае палатно. □ Мне валошкай вышыла матуля З беленага кужалю кашулю. Вітка.
4. у знач. прым. Запраўлены малаком; забелены. Сёння, як заўсёды ў святую нядзельку, пад’еўшы добра бліноў з верашчакаю і вычысціўшы міску беленай заціркі, Гарбуз выйшаў у садок. Чарот.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
белён белены; выбелены; пабелены.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бялі́ць, бялю́, бе́ліш, бе́ліць; бе́лены; незак., што.
1. Пакрываць вапнай, мелам, робячы белым.
Б. печ.
2. Дасягаць белізны чаго-н. шляхам спецыяльнай апрацоўкі.
Б. палотны на сонцы.
3. Знімаць шкуру з забітай жывёліны, кару са ствала дрэва.
Б. авечку.
|| зак. вы́беліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены (да 1 і 2 знач.), набялі́ць, -бялю́, -бе́ліш, -бе́ліць; -бе́лены (да 2 знач.) і пабялі́ць, -бялю́, -бе́ліш, -бе́ліць; -бе́лены (да 1 знач.); наз. пабе́лка, -і, ДМ -лцы, ж. (да 1 знач.).
|| звар. бялі́цца, бялю́ся, бе́лішся, бе́ліцца; зак. набялі́цца, -бялю́ся, -бе́лішся, -бе́ліцца (да 2 знач.).
|| наз. бяле́нне, -я, н.
|| прым. бялі́льны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
белённый прич., белёный прил. бе́лены; вы́белены; пабе́лены.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
забялі́ць, -бялю́, -бе́ліш, -бе́ліць; -бе́лены; зак., што.
1. Скрозь пакрыць белай фарбай.
З. плямы на сцяне.
2. Прыправіць страву малаком, смятанай.
З. булён.
|| незак. забе́льваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. забе́лка, -і, ДМ -лцы, ж. і забе́льванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адбялі́ць, -бялю́, -бе́ліш, -бе́ліць; -бе́лены; зак., што.
Зрабіць белым, выбеліць.
А. палатно.
|| незак. адбе́льваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. адбе́льванне, -я, н. і адбе́лка, -і, ДМ -лцы, ж.
Адбельванне драўніннай масы.
|| прым. адбе́льны, -ая, -ае і адбе́лачны, -ая, -ае.
Адбельны цэх.
Адбелачныя матэрыялы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
блёкат, -ту м., бот. белена́ ж.;
◊ ~ту нае́ўся — прост., груб. белены́ объе́лся
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
белена́ ж., бот. блёкат, -ту м.;
◊
белены объе́лся груб., прост. блёкату нае́ўся;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перабялі́ць, -бялю́, -бе́ліш, -бе́ліць; -бе́лены; зак., што.
1. Пабяліць нанава.
П. печ.
2. Пабяліць усё, многае.
За сезон перабяліў сотні пакояў.
3. Сапсаваць празмерным бяленнем.
П. палотны хлоркай (разм.).
4. Перапісаць з чарнавіка начыста (уст.).
П. рукапіс.
|| незак. перабе́льваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. перабе́льванне, -я, н. і перабе́лка, -і, ДМ -лцы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)