бе́лены

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бе́лены бе́леная бе́ленае бе́леныя
Р. бе́ленага бе́ленай
бе́ленае		 бе́ленага бе́леных
Д. бе́ленаму бе́ленай бе́ленаму бе́леным
В. бе́лены (неадуш.)
бе́ленага (адуш.)		 бе́леную бе́ленае бе́леныя (неадуш.)
бе́леных (адуш.)
Т. бе́леным бе́ленай
бе́ленаю		 бе́леным бе́ленымі
М. бе́леным бе́ленай бе́леным бе́леных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бе́лены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бе́лены бе́леная бе́ленае бе́леныя
Р. бе́ленага бе́ленай
бе́ленае		 бе́ленага бе́леных
Д. бе́ленаму бе́ленай бе́ленаму бе́леным
В. бе́лены (неадуш.)
бе́ленага (адуш.)		 бе́леную бе́ленае бе́леныя (неадуш.)
бе́леных (адуш.)
Т. бе́леным бе́ленай
бе́ленаю		 бе́леным бе́ленымі
М. бе́леным бе́ленай бе́леным бе́леных

Кароткая форма: бе́лена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бе́лены

1. прич., в разн. знач. белённый; см. бялі́ць 1;

2. прил. белёный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бе́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад бяліць.

2. у знач. прым. Памазаны мелам; пабелены. Беленыя сцены. Беленая хата.

3. у знач. прым. Выбелены. Беленае палатно. □ Мне валошкай вышыла матуля З беленага кужалю кашулю. Вітка.

4. у знач. прым. Запраўлены малаком; забелены. Сёння, як заўсёды ў святую нядзельку, пад’еўшы добра бліноў з верашчакаю і вычысціўшы міску беленай заціркі, Гарбуз выйшаў у садок. Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бе́лены

1. тэкст gebléicht;

бе́ленае палатно́ gebleichte Léinwand;

2. (пра хату) gewéiß(el)t

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

белён белены; выбелены; пабелены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bielony

белены

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бялі́ць, бялю́, бе́ліш, бе́ліць; бе́лены; незак., што.

1. Пакрываць вапнай, мелам, робячы белым.

Б. печ.

2. Дасягаць белізны чаго-н. шляхам спецыяльнай апрацоўкі.

Б. палотны на сонцы.

3. Знімаць шкуру з забітай жывёліны, кару са ствала дрэва.

Б. авечку.

|| зак. вы́беліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены (да 1 і 2 знач.), набялі́ць, -бялю́, -бе́ліш, -бе́ліць; -бе́лены (да 2 знач.) і пабялі́ць, -бялю́, -бе́ліш, -бе́ліць; -бе́лены (да 1 знач.); наз. пабе́лка, -і, ДМ -лцы, ж. (да 1 знач.).

|| звар. бялі́цца, бялю́ся, бе́лішся, бе́ліцца; зак. набялі́цца, -бялю́ся, -бе́лішся, -бе́ліцца (да 2 знач.).

|| наз. бяле́нне, -я, н.

|| прым. бялі́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

белённый прич., белёный прил. бе́лены; вы́белены; пабе́лены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

gebléicht

a тэкст. бе́лены, вы́белены

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)