бедуі́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прадстаўнік качавых і паўкачавых арабаў-жывёлаводаў.

|| ж. бедуі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. бедуі́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бедуі́н м. бедуи́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бедуі́н,

гл. бедуіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бедуи́н бедуі́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бедуі́ны, ‑аў; адз. бедуін, ‑а, м.; бедуінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. бедуінкі, ‑нак; ж.

Качавыя і паўкачавыя арабы-жывёлаводы.

[Араб. badawīn.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)