Баё́ўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Баё́ўка
Р. Баё́ўкі
Д. Баё́ўцы
В. Баё́ўку
Т. Баё́ўкай
Баё́ўкаю
М. Баё́ўцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

баё́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. баё́ўка баё́ўкі
Р. баё́ўкі баё́вак
Д. баё́ўцы баё́ўкам
В. баё́ўку баё́ўкі
Т. баё́ўкай
баё́ўкаю		 баё́ўкамі
М. баё́ўцы баё́ўках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Баёвік ’жакет ці кофта, пашытая з байкі’ (Янк. Мат., маладзечн.). Можна думаць, што гэта запазычанне з польск. Параўн. польск. baja ’байка’, bajowy ’байкавы’. Параўн. палес. баёўка, баю́ўка ’хустка з байкі’ (Сакал.), бясспрэчна, з польск. bajówka спадніца з байкі ці іншай тканіны’. Параўн. ба́йка 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)