балка́нскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
балка́нскі |
балка́нская |
балка́нскае |
балка́нскія |
| Р. |
балка́нскага |
балка́нскай балка́нскае |
балка́нскага |
балка́нскіх |
| Д. |
балка́нскаму |
балка́нскай |
балка́нскаму |
балка́нскім |
| В. |
балка́нскі (неадуш.) балка́нскага (адуш.) |
балка́нскую |
балка́нскае |
балка́нскія (неадуш.) балка́нскіх (адуш.) |
| Т. |
балка́нскім |
балка́нскай балка́нскаю |
балка́нскім |
балка́нскімі |
| М. |
балка́нскім |
балка́нскай |
балка́нскім |
балка́нскіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
прычарнамо́рска-балка́нскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прычарнамо́рска-балка́нскі |
прычарнамо́рска-балка́нская |
прычарнамо́рска-балка́нскае |
прычарнамо́рска-балка́нскія |
| Р. |
прычарнамо́рска-балка́нскага |
прычарнамо́рска-балка́нскай прычарнамо́рска-балка́нскае |
прычарнамо́рска-балка́нскага |
прычарнамо́рска-балка́нскіх |
| Д. |
прычарнамо́рска-балка́нскаму |
прычарнамо́рска-балка́нскай |
прычарнамо́рска-балка́нскаму |
прычарнамо́рска-балка́нскім |
| В. |
прычарнамо́рска-балка́нскі (неадуш.) прычарнамо́рска-балка́нскага (адуш.) |
прычарнамо́рска-балка́нскую |
прычарнамо́рска-балка́нскае |
прычарнамо́рска-балка́нскія (неадуш.) прычарнамо́рска-балка́нскіх (адуш.) |
| Т. |
прычарнамо́рска-балка́нскім |
прычарнамо́рска-балка́нскай прычарнамо́рска-балка́нскаю |
прычарнамо́рска-балка́нскім |
прычарнамо́рска-балка́нскімі |
| М. |
прычарнамо́рска-балка́нскім |
прычарнамо́рска-балка́нскай |
прычарнамо́рска-балка́нскім |
прычарнамо́рска-балка́нскіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Балка́нский полуо́стров Балка́нскі паўво́страў.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паўво́страў, ‑рава; мн. паўастравы, ‑оў; м.
Частка сушы, якая з трох бакоў абмываецца вадой. Польскі паўвостраў. Балканскі паўвостраў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
іліры́йцы, ‑аў; адз. ілірыец, ‑рыйца, м.; ілірынка, ‑і, ДМ ‑рыйцы; мн. ілірыйкі, ‑рыек; ж.
Гіст. Плямёны, якія насялялі ў старажытнасці Балканскі паўвостраў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Кукуру́за ’травяністая расліна сямейства злакавых’ (ТСБМ). Укр. кукурудза, рус. кукуруза, балг. кукуруз, серб.-харв. куку̀руз, славен. kukurúza, польск. kukurudza. Балканскі эпіцэнтр распаўсюджання відавочны. Таму ў якасці крыніцы можна прыняць рум. cucuruz, якое мела першапачатковае значэнне ’яловая шышка’, што добра адпавядае знешняму віду пачатка кукурузы (параўн. Корш, AfslPh, 9, 521).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Туліпа́н ‘цюльпан, Tulipa L.’ (Некр. і Байк.), тулі́пан ‘тс’ (Вруб.). Параўн. у беларускім ідышы tulpán ‘тс’. З польск. tulipan ‘тс’, якое з ням. Tulipan (суч. скарочанае ням. Tulpe ‘тс’) або франц. tulipan ‘тс’. Праз Балканы (балканскі турцызм) прыйшло з перс. tülbend ‘турбан’: чаша кветкі была падобная да галаўнога ўбора (Борысь, 653; Арол, 4, 128). У Беларусі названая форма выкарыстоўвалася ў 1920‑х гадах, у 1940‑х прапаноўвалася тульпа́н, а ў пасляваенны час — цюльпан (Любецкая, Беларусіка, 34, 187).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Та́ранікі ’аладкі з бульбы, дранікі’ (Ян.), адз. л. та́ранік ’тс’, та́ранка ’бабка’ (Мат. Гом.), та́рнікі ’аладкі’ (Сцяшк.). Утворана ад та́раны ’цёрты на тарцы’ (навагр., З нар. сл.; Сцяшк. Сл.), гл. тарыць. Запрудскі (дыс., 112) параўноўвае з серб.-харв. тара̀на ’цёртае цеста’, макед. тарана ’сушаныя крупы з цеста і ежа з іх’ (відаць, памылкова, бо гэта балканскі турцызм з тур. tarhana ’тс’; Скок, 3, 444) і (з пытальнікам) рус. та́рань ’зброд, вырадкі’ (без пэўнай этымалогіі, гл. Фасмер, 4, 22); фармальна супадае з серб.-харв. та́рањ ’бандарны інструмент для стругання клёпак’, што, паводле Скока (3, 512), звязана з tr̥ti (тр̏ти), гл. церці. Магчыма, сюды і чэш. дыял. taraňa ’сухія грушы, размятыя ў малацэ’ (Махэк₂, 636: няясна). Незвычайная рэфлексацыя слова можа сведчыць пра польскі ўплыў.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)