байстру́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм., груб.).
Пазашлюбнае дзіця.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
байстру́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
байстру́к |
байструкі́ |
| Р. |
байструка́ |
байструко́ў |
| Д. |
байструку́ |
байструка́м |
| В. |
байструка́ |
байструко́ў |
| Т. |
байструко́м |
байструка́мі |
| М. |
байструку́ |
байструка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
байстру́к, -ка́ м., презр., груб. внебра́чный ребёнок
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
байстру́к, ‑а, м.
Разм. груб. Пазашлюбнае дзіця.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Байстру́к 1 бастру́к ’пазашлюбнае дзіця’ (Бяльк., Нас., Касп., Шат., Маш., Сцяшк. МГ, БРС); байструкі ’кураняты, якіх курыца выседзела тайком’ (Інстр. III). Рус. бастрю́к, бастры́к, бастро́к, байстрю́к, байстры́к, укр. байстрю́к, байстру́к, ба́йстер, бастрю́к. Запазычанне з польск. bajstruk (< с.-в.-ням. bastard < лац. bastardus ’тс’). Фасмер, 1, 139; Рыхардт, Poln., 32; Кюнэ, Poln., 42.
Байстру́к 2 бастру́к ’кароткае бервяно, якое кладзецца ў прасценак паміж вокнамі; кавалак бервяна, якім нарошчваюць бярвенне ў сцяне; адлегласць паміж бэлькамі’ (Шушк.). Метафарычнае ўжыванне слова байстру́к 1. Да семантычнага пераходу параўн. укр. копи́л ’байструк; бэлька, слупок’, рус. байстры́к ’байструк; жардзіна, якой прыціскаюць сена’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
банка́рт м., презр., груб., см. байстру́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ля́рва, ‑ы, ж.
Разм. груб. Грубая, гультаяватая жанчына. Падскочыў злосна да Данілы. — Холера, з лярвы ты байструк! — Схапіў за чуб ды ў сцяну стук! Такі прыём быў у Гедвілы. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Бэнка́рт ’байструк’ (Нас.). Гл. банка́рт.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Бансю́к ’байструк’ (Некр.). Відаць, з бэнсю́к (вытворнае ад бэнсь ’тс’ польскага паходжання, гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)