баге́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. баге́т баге́ты
Р. баге́ту баге́таў
Д. баге́ту баге́там
В. баге́т баге́ты
Т. баге́там баге́тамі
М. баге́це баге́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

баге́т, -у, М -ге́це, м.

Разьбяная або пафарбаваная планка, з якой робяць рамы, карнізы.

Рамы з багету.

|| прым. баге́тавы, -ая, -ае і баге́тны, -ая, -ае.

Багетавая рама.

Багетная вытворчасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

баге́т, -ту м. баге́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

баге́т баге́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

баге́т, ‑у, М ‑геце, м.

Разьбяная або пафарбаваная планка, з якой робяць рамы, карнізы. Сцены былі ўвешаны палеткамі ў рамах з залачонага багету, залы ўстаўлены скульптурнымі і разьбянымі работамі. Скрыган.

[Фр. baguette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Баге́т. Рус. баге́т, укр. баге́т. Запазычанне з франц. baguette ’тс’ (< італ. bacchetta). Падрабязней гл. Фасмер, 1, 102; Шанскі, 1, Б, 6.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)