баге́т, ‑у, М ‑геце, м.

Разьбяная або пафарбаваная планка, з якой робяць рамы, карнізы. Сцены былі ўвешаны палеткамі ў рамах з залачонага багету, залы ўстаўлены скульптурнымі і разьбянымі работамі. Скрыган.

[Фр. baguette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)