баба́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак. (разм.).
1. Учыніць выбух, выстраліць, загрымець.
Бабахнуў карабін.
Бабахнуў гром.
2. Гучна ўдарыць, стукнуць.
Бабахнулі дзверы.
Недзе бабахнула (безас.).
|| незак. баба́хаць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. баба́ханне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
баба́хнуць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
баба́хну |
баба́хнем |
| 2-я ас. |
баба́хнеш |
баба́хнеце |
| 3-я ас. |
баба́хне |
баба́хнуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
баба́хнуў |
баба́хнулі |
| ж. |
баба́хнула |
| н. |
баба́хнула |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
баба́хні |
баба́хніце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
баба́хнуўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
баба́хнуць сов., разг. (произвести шум, грохот) баба́хнуть, ба́хнуть, гро́хнуть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
баба́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак. аднакр.
Разм.
1. Учыніць выбух, выстраліць, загрымець. Саханчук адбегся пад насып, залёг, і адразу ж гулка бабахнуў яго кавалерыйскі карабін. Асіпенка. У сто гармат бабахне гром. Лужанін. / у безас. ужыв. Разведчык дымам апісаў вялізную чорную дугу. Па ім зноў ўдарылі знішчальнікі, і ў паветры гулка бабахнула. Алешка.
2. Утварыць моцны гук ударам, стукнуць. Страшыдла знікла; а потым хвастом як бабахне па вадзе. Юрэвіч. Недзе ў сенцах глуха бабахнулі дзверы, і ўсё сціхла. Асіпенка. Зрываючыся з прывязі галля, Бабахне бэра, як скарбонка лета. І сутыкнуцца груша і Зямля — Малая і вялікая планеты. Макаль.
3. Рашуча, нечакана сказаць што‑н. Алена.. пералічыла, колькі вось такіх прапаноў марынуецца на заводзе, і нарэшце бабахнула: — Я думаю, мы можам арганізаваць грамадскае канструктарскае бюро. Б. Стральцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
баба́хнуть сов., однокр. баба́хнуць, ба́хнуць, бу́хнуць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
баба́х, выкл.
1. Ужыв. для перадачы моцнага грукату (выбуху, стрэлу, падзення чаго-н. цяжкага).
2. у знач. вык. Ужыв. ў знач. дзеясловаў бабахнуць, бабахаць (разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
баба́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да бабахнуць (у 1, 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
баба́ханне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. бабахаць — бабахнуць (у 1, 2 знач.), а таксама гукі гэтага дзеяння.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
баба́х, выкл.
1. Ужываецца гукапераймальна для абазначэння моцнага грукату ад выбуху, стрэлу, падзення чаго‑н. цяжкага. «Бах! Бабах!» Гэта ўжо стралялі з вінтовак. Хомчанка.
2. у знач. вык. Разм. Ужываецца ў знач. дзеясл. «бабахнуць», «бабахнуцца», «бабахаць». Мядзведзь ілбом у борць Бабах. Барадулін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)