баба́х, выкл.
1. Ужыв. для перадачы моцнага грукату (выбуху, стрэлу, падзення чаго-н. цяжкага).
2. у знач. вык. Ужыв. ў знач. дзеясловаў бабахнуць, бабахаць (разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)