а́ўтарскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. а́ўтарскі а́ўтарская а́ўтарскае а́ўтарскія
Р. а́ўтарскага а́ўтарскай
а́ўтарскае		 а́ўтарскага а́ўтарскіх
Д. а́ўтарскаму а́ўтарскай а́ўтарскаму а́ўтарскім
В. а́ўтарскі (неадуш.)
а́ўтарскага (адуш.)		 а́ўтарскую а́ўтарскае а́ўтарскія (неадуш.)
а́ўтарскіх (адуш.)
Т. а́ўтарскім а́ўтарскай
а́ўтарскаю		 а́ўтарскім а́ўтарскімі
М. а́ўтарскім а́ўтарскай а́ўтарскім а́ўтарскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

індывідуа́льна-а́ўтарскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. індывідуа́льна-а́ўтарскі індывідуа́льна-а́ўтарская індывідуа́льна-а́ўтарскае індывідуа́льна-а́ўтарскія
Р. індывідуа́льна-а́ўтарскага індывідуа́льна-а́ўтарскай
індывідуа́льна-а́ўтарскае		 індывідуа́льна-а́ўтарскага індывідуа́льна-а́ўтарскіх
Д. індывідуа́льна-а́ўтарскаму індывідуа́льна-а́ўтарскай індывідуа́льна-а́ўтарскаму індывідуа́льна-а́ўтарскім
В. індывідуа́льна-а́ўтарскі (неадуш.)
індывідуа́льна-а́ўтарскага (адуш.)		 індывідуа́льна-а́ўтарскую індывідуа́льна-а́ўтарскае індывідуа́льна-а́ўтарскія (неадуш.)
індывідуа́льна-а́ўтарскіх (адуш.)
Т. індывідуа́льна-а́ўтарскім індывідуа́льна-а́ўтарскай
індывідуа́льна-а́ўтарскаю		 індывідуа́льна-а́ўтарскім індывідуа́льна-а́ўтарскімі
М. індывідуа́льна-а́ўтарскім індывідуа́льна-а́ўтарскай індывідуа́льна-а́ўтарскім індывідуа́льна-а́ўтарскіх

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вынахо́дства, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. гл. вынайсці.

2. Тое, што вынайдзена, створана вынаходнікам.

Атрымаць аўтарскае пасведчанне на в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

а́ўтарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да аўтара, належыць яму. Аўтарскі тэкст. Аўтарская задума. Аўтарскае права.

•••

Аўтарскі аркуш гл. аркуш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераасэнсава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.

Асэнсаваць па-новаму, інакш. Каб .. [гістарычны факт] зрабіўся з’явай мастацтва, яго трэба пераасэнсаваць, прапусціць праз сваё аўтарскае праламленне. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прыбо́ец ’шомпал’ (Ласт.). Улічыўшы адзінкавасць фіксацыі, вельмі верагодна аўтарскае ўтварэнне ад дзеяслова прыбі́ць ’утрамбаваць’, гл. біць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ра́птуг ’залп’ (Ласт.). Відавочна, штучнае аўтарскае ўтварэнне на базе кораня рапт‑ (гл. рант, раптам), аформленага агрэсіўным суфіксам.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вынахо́дства, ‑а, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. вынаходзіць — вынайсці.

2. Тое, што вынайдзена, вынік творчай працы вынаходніка. Вынаходства кнігадрукавання. Бюро рацыяналізацыі і вынаходстваў. Атрымаць аўтарскае пасведчанне на вынаходства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тапчагі́ ’нары’ (Ласт.). Няясна; у сувязі з адзінкавай фіксацыяй, магчыма, аўтарскае ўтварэнне Ластоўскага на базе тапчан (гл.), мн. л. пад уплывам нары.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тры́зненне, ‑я, н.

1. Стан паводле дзеясл. трызніць (у 1 знач.). У паўдрымоце, у гарачым трызненні .. [Саша] прыціскала .. галаву [Шапятовіча] да сваіх грудзей. Шамякін.

2. Бяссэнсавая гаворка хворага, які знаходзіцца без памяці. На задніх фурманках везлі, відаць, цяжка параненых, бо цяпер над дарогай чуліся прыглушаныя стогны, словы трызнення. М. Ткачоў. Трызненне адразу сціхла. Ранены прамармытаў нешта скрозь сон, роўна задыхаў. Лупсякоў. // Разм. Пазбаўленая сэнсу балбатня, бязглуздзіца. [Рыбакоў:] — Усё, што вы пагаварылі тут, — дзікае трызненне. Асіпенка.

3. Галюцынацыя. Некалькі гадзін .. [Іван] спаў непрабудна і глыбока, потым ліпкая мешаніна трызнення і рэальнасці пачала блытацца, кружыць у яго цьмянай, соннай свядомасці. Быкаў.

4. Мары, думкі аб кім‑, чым‑н. Але Ірма там будзе. І будзе аўтарскае трызненне ёю, шчымліва-ціхае і бясконцае — як песня падбітай птушкі. Карамазаў. Страх гэты дзіўна не цьмеў у яве, ён як бы пераходзіў з трызненняў у жыццё. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)