а́ўтар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. а́ўтар а́ўтары
Р. а́ўтара а́ўтараў
Д. а́ўтару а́ўтарам
В. а́ўтара а́ўтараў
Т. а́ўтарам а́ўтарамі
М. а́ўтару а́ўтарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

а́ўтар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто стварае мастацкі твор, навуковую працу, музыку, распрацоўвае праекты і пад.

А. рамана.

А. сімфоніі.

А. праекта.

|| прым. а́ўтарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

а́ўтар м. а́втор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

а́ўтар, ‑а, м.

Стваральнік літаратурнага або іншага мастацкага твора, навуковай працы, праекта і пад. Аўтар рамана. Аўтар гіпотэзы. Аўтар сімфоніі.

[Лац. autor.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

А́ўтар (БРС), ст.-бел. авторъ з 1596 (Булыка, Запазыч.). Запазычана праз польскую мову або непасрэдна з лац. auctor. (Гіст. лекс., 104, 107). Параўн. таксама Рудніцкі, 1, 7; Фасмер, 1, 60; Шанскі, 1, А, 35–36; Собік, Poln.-rus., 168, і інш.

Аўта́р ’алтар’ (Федар., Яруш.). Запазычана вусным шляхам з польск. ołtarz, параўн. перадачу ł праз ў, а таксама польскія дыялектныя формы з націскам на апошнім складзе ołtárz, oltárz, outárz. У польскай мове праз чэшскую з лац. oltāre або ст.-в.-ням. altâri, гл. Рэчак, 44; Басай і Сяткоўскі, SFPS, 11, 18 (з літаратурай).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

а́втор а́ўтар, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

саты́рык, -а, мн. -і, -аў, м.

Аўтар сатырычных твораў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

э́пік, -а, мн. -і, -аў, м.

Аўтар эпічных твораў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

анані́м

‘аўтар, які ўтойвае сваё імя’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. анані́м анані́мы
Р. анані́ма анані́маў
Д. анані́му анані́мам
В. анані́ма анані́маў
Т. анані́мам анані́мамі
М. анані́ме анані́мах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

парады́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Аўтар пародый.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)