ахра́нка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ахра́нка |
ахра́нкі |
| Р. |
ахра́нкі |
ахра́нак |
| Д. |
ахра́нцы |
ахра́нкам |
| В. |
ахра́нку |
ахра́нкі |
| Т. |
ахра́нкай
ахра́нкаю |
ахра́нкамі |
| М. |
ахра́нцы |
ахра́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ахра́нка ж., ист., разг. охра́нка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ахра́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.
Разм. Орган тайнага паліцэйскага нагляду ў дарэвалюцыйнай Расіі; ахраннае аддзяленне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
охра́нка ист. ахра́нка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сігура́нца, ‑ы, ж.
Гіст. Палітычная паліцыя ў манархічнай Румыніі; ахранка.
[Рум. siguranţă.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ахра́на ’варта’ (Бяльк.), ахранка, ахраннік (БРС). Запазычана з рус. охрана, охранка, охранник (адносна апошніх двух гл. Крукоўскі, Уплыў, 48), што ў сваю чаргу ад ц.-слав. хранити, параўн. адпаведныя ўсходнеславянскія формы ахарона (укр. охорона, рус. охорона) ’ахова’, хараніць (укр. хоронити, рус. хоронить) ’хаваць’, якія ўзыходзяць да прасл. *xorna, *xorniti. Рус. няпоўнагалосныя формы разглядаюцца як «неаславянізмы», узнікшыя пад польскім уплывам, Кохман, Зб. Бархудараву, 194.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)