ахвя́рны, -ая, -ае.

1. Які прыносіцца ў ахвяру.

Ахвярная жывёла.

2. На які прыносяць ахвяры.

А. стол.

3. перан. Адважны, самаадданы.

А. ўчынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ахвя́рны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ахвя́рны ахвя́рная ахвя́рнае ахвя́рныя
Р. ахвя́рнага ахвя́рнай
ахвя́рнае		 ахвя́рнага ахвя́рных
Д. ахвя́рнаму ахвя́рнай ахвя́рнаму ахвя́рным
В. ахвя́рны (неадуш.)
ахвя́рнага (адуш.)		 ахвя́рную ахвя́рнае ахвя́рныя (неадуш.)
ахвя́рных (адуш.)
Т. ахвя́рным ахвя́рнай
ахвя́рнаю		 ахвя́рным ахвя́рнымі
М. ахвя́рным ахвя́рнай ахвя́рным ахвя́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ахвя́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ахвя́рны ахвя́рная ахвя́рнае ахвя́рныя
Р. ахвя́рнага ахвя́рнай
ахвя́рнае		 ахвя́рнага ахвя́рных
Д. ахвя́рнаму ахвя́рнай ахвя́рнаму ахвя́рным
В. ахвя́рны (неадуш.)
ахвя́рнага (адуш.)		 ахвя́рную ахвя́рнае ахвя́рныя (неадуш.)
ахвя́рных (адуш.)
Т. ахвя́рным ахвя́рнай
ахвя́рнаю		 ахвя́рным ахвя́рнымі
М. ахвя́рным ахвя́рнай ахвя́рным ахвя́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ахвя́рны же́ртвенный;

◊ а. казёл — козёл отпуще́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ахвя́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Уст. Які прыносіцца ў ахвяру. Ахвярная жывёла. Ахвярная кроў.

2. На які прыносяць ахвяры. Ахвярны агонь. Ахвярны стол.

3. перан. Гераічны, самаадданы. Ахвярны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ахвя́ра, -ы, мн. -ы, -вя́р, ж.

1. Прадмет або жывая істота, прынесеныя ў дар бажаству паводле абрадаў некаторых рэлігій.

2. Добраахвотная ўступка, адмаўленне на карысць каго-, чаго-н.

Навука патрабуе ахвяр.

3. Пра таго, хто пацярпеў або загінуў ад чаго-н.

А. вайны.

|| прым. ахвя́рны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

же́ртвенный ахвя́рны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отпуще́ние уст. адпушчэ́нне, -ння, ср., дарава́нне, -ння ср.;

◊

козёл отпуще́ния казёл адпушчэ́ння, ахвя́рны казёл.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Скарбо́нка ‘скрыначка для збору царкоўнай міласціны’, ‘скрыначка, бляшанка з вузкай шчылінай для збірання, назапашвання грошай’ (Нас., ТСБМ, Гарэц., Др.-Падб., Байк. і Некр., Бяльк.), скорбо́нка ‘тс’ (ТС), скарбёнка ‘тс’ (Шат., Касп., Барад.). Запазычанне з польск. skarbona, skarbonka ‘тс’; гл. Кюнэ, Poln., 96. У аснове польскага слова ляжыць ст.-польск. karbona ‘царкоўная конаўка’, запазычанае ў ст.-бел. карбона ‘тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 178), якое потым было скантамінавана з скарб (гл.). Karbona праз с.-лац. corbona, па адной версіі, было запазычана з грэч. καρβονας ‘божыя грошы’ (Міклашыч, 288) або з гебр. korbān ‘ахвярны дар’ (Борысь, 550).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

казёл, -зла м., в разн. знач. козёл;

◊ ахвя́рны к. — козёл отпуще́ния;

пусці́ць казла́ ў агаро́д — погов. пусти́ть козла́ в огоро́д;

як з казла́ малака́ — погов. как от козла́ молока́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)