ахвя́рны, -ая, -ае.

1. Які прыносіцца ў ахвяру.

Ахвярная жывёла.

2. На які прыносяць ахвяры.

А. стол.

3. перан. Адважны, самаадданы.

А. ўчынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ахвя́рны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ахвя́рны ахвя́рная ахвя́рнае ахвя́рныя
Р. ахвя́рнага ахвя́рнай
ахвя́рнае		 ахвя́рнага ахвя́рных
Д. ахвя́рнаму ахвя́рнай ахвя́рнаму ахвя́рным
В. ахвя́рны (неадуш.)
ахвя́рнага (адуш.)		 ахвя́рную ахвя́рнае ахвя́рныя (неадуш.)
ахвя́рных (адуш.)
Т. ахвя́рным ахвя́рнай
ахвя́рнаю		 ахвя́рным ахвя́рнымі
М. ахвя́рным ахвя́рнай ахвя́рным ахвя́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ахвя́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ахвя́рны ахвя́рная ахвя́рнае ахвя́рныя
Р. ахвя́рнага ахвя́рнай
ахвя́рнае		 ахвя́рнага ахвя́рных
Д. ахвя́рнаму ахвя́рнай ахвя́рнаму ахвя́рным
В. ахвя́рны (неадуш.)
ахвя́рнага (адуш.)		 ахвя́рную ахвя́рнае ахвя́рныя (неадуш.)
ахвя́рных (адуш.)
Т. ахвя́рным ахвя́рнай
ахвя́рнаю		 ахвя́рным ахвя́рнымі
М. ахвя́рным ахвя́рнай ахвя́рным ахвя́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ахвя́рны же́ртвенный;

◊ а. казёл — козёл отпуще́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ахвя́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Уст. Які прыносіцца ў ахвяру. Ахвярная жывёла. Ахвярная кроў.

2. На які прыносяць ахвяры. Ахвярны агонь. Ахвярны стол.

3. перан. Гераічны, самаадданы. Ахвярны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ахвя́рны

1. Ópfer-;

2. (самаадданы) sélbstlos, áufopfernd;

ахвя́рны чалаве́к áufopfernder Mensch;

◊

ахвя́рны тру́нак (для багоў) Libatión f -, -en;

ахвя́рны казёл Sündenbock m -(e)s, -böcke; Prügelknabe m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ахвя́ра, -ы, мн. -ы, -вя́р, ж.

1. Прадмет або жывая істота, прынесеныя ў дар бажаству паводле абрадаў некаторых рэлігій.

2. Добраахвотная ўступка, адмаўленне на карысць каго-, чаго-н.

Навука патрабуе ахвяр.

3. Пра таго, хто пацярпеў або загінуў ад чаго-н.

А. вайны.

|| прым. ахвя́рны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

же́ртвенный ахвя́рны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sacrificial [ˌsækrɪˈfɪʃl] adj. ахвя́рны;

a sacrificial lamb ахвя́рны а́гнец;

a sacrificial offering ахвярапрынашэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

scapegoat

[ˈskeɪpgoʊt]

n.

ахвя́рны казёл

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)