ахава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ахава́ны |
ахава́ная |
ахава́нае |
ахава́ныя |
| Р. |
ахава́нага |
ахава́най ахава́нае |
ахава́нага |
ахава́ных |
| Д. |
ахава́наму |
ахава́най |
ахава́наму |
ахава́ным |
| В. |
ахава́ны (неадуш.) ахава́нага (адуш.) |
ахава́ную |
ахава́нае |
ахава́ныя (неадуш.) ахава́ных (адуш.) |
| Т. |
ахава́ным |
ахава́най ахава́наю |
ахава́ным |
ахава́нымі |
| М. |
ахава́ным |
ахава́най |
ахава́ным |
ахава́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ахава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ахава́ны |
ахава́ная |
ахава́нае |
ахава́ныя |
| Р. |
ахава́нага |
ахава́най ахава́нае |
ахава́нага |
ахава́ных |
| Д. |
ахава́наму |
ахава́най |
ахава́наму |
ахава́ным |
| В. |
ахава́ны (неадуш.) ахава́нага (адуш.) |
ахава́ную |
ахава́нае |
ахава́ныя (неадуш.) ахава́ных (адуш.) |
| Т. |
ахава́ным |
ахава́най ахава́наю |
ахава́ным |
ахава́нымі |
| М. |
ахава́ным |
ахава́най |
ахава́ным |
ахава́ных |
Кароткая форма: ахава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ахава́ны
1. охранённый;
2. обережённый; ограждённый; защищённый;
1, 2 см. ахава́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ахава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад ахаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
защищённый
1. абаро́нены;
2. засцяро́жаны; ахава́ны, ахо́ваны;
3. абаро́нены; см. защити́ть.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
неахава́ны
1. неохранённый;
2. необережённый; неограждённый; незащищённый;
1, 2 см. ахава́ны
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бяспе́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Якому не пагражае небяспека, надзейна ахаваны. // Які гарантуе бяспеку. [Сцяпан Захаравіч:] — Калі мы былі ўжо на бяспечнай вышыні, унізе затрашчалі зеніткі. Позна! Жычка.
2. Які не прыносіць шкоды; бясшкодны. Бяспечны сродак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)