Verbum

анлайнавы слоўнік

асігнава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

асігнава́нне ср. ассигнова́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асігнава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. асігнаваць.

2. часцей мн. Асігнаваная сума. Асігнаванні на сацыяльна-культурныя мерапрыемствы. Асігнаванні на лячэбнае харчаванне. Асігнаванні на ахову працы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асігнава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак. і незак., што.

Выдзеліць (выдзяляць) пэўныя грашовыя сродкі на якія-н. выдаткі.

|| наз. асігнава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ассигнова́ние асігнава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераасігнава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што.

Асігнаваць па-іншаму; змяніць асігнаванне чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бюджэ́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бюджэту. Бюджэтныя расходы, сродкі. Бюджэтны артыкул. Бюджэтнае асігнаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)