асцяба́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. асцяба́ю асцяба́ем
2-я ас. асцяба́еш асцяба́еце
3-я ас. асцяба́е асцяба́юць
Прошлы час
м. асцяба́ў асцяба́лі
ж. асцяба́ла
н. асцяба́ла
Загадны лад
2-я ас. асцяба́й асцяба́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час асцяба́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

асцяба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Пабіць, абхвастаць (чым‑н. гнуткім, тонкім).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пусцява́ць (pusciewaci) у формуле звороту пад час куцці: “gospodarz stuka w ścianę chaty і odwraca się do okna z wołaniem: Moroz, moróz, chodzi kuciu pusciewäci (a. kuciowaci)!” (Маш.). Няясна; відаць, вытворнае ад пусты (гл.), г. зн. ’апусташаць’; магчыма, у формуле захавалася архаічная семантыка *pusliti ’зрабіць пустым’, адпаведна, як вынік імперфектывацыі, асцябаць ’рабіць пустым’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)