асуджа́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. асуджа́ю асуджа́ем
2-я ас. асуджа́еш асуджа́еце
3-я ас. асуджа́е асуджа́юць
Прошлы час
м. асуджа́ў асуджа́лі
ж. асуджа́ла
н. асуджа́ла
Загадны лад
2-я ас. асуджа́й асуджа́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час асуджа́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

асуджа́ць несов. (признавать предосудительным) осужда́ть; см. асудзі́ць 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асуджа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да асудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асуджаць, судзіць, дакараць, бічаваць

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

асудзі́ць, асуджу́, асу́дзіш, асу́дзіць; асу́джаны; зак., каго-што.

1. Пакараць, вынесці абвінаваўчы прыгавор.

А. злачынцаў.

2. Выказаць неадабрэнне, прызнаць заганным, ганебным.

Усе асудзілі яго ўчынак.

3. перан., на што. Аддаць, пакінуць на волю лёсу (высок.).

А. на голад.

|| незак. асуджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і асу́джваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. асуджэ́нне, -я, н. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вінава́ціць, -ва́чу, -ва́ціш, -ва́ціць; незак., каго.

Абвінавачваць, лічыць вінаватым; асуджаць.

Ва ўсім вінаваціў толькі іншых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обрека́ть несов. асуджа́ць, асу́джваць; аддава́ць;

обрека́ть на ги́бель асуджа́ць (асу́джваць, аддава́ць) на гі́бель;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пракліна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго-што.

1. гл. праклясці.

2. Лаяць, асуджаць (разм.).

Праклінаю сябе за непаваротлівасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асуджа́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да асуджаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ага́ньваць

‘асуджаць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ага́ньваю ага́ньваем
2-я ас. ага́ньваеш ага́ньваеце
3-я ас. ага́ньвае ага́ньваюць
Прошлы час
м. ага́ньваў ага́ньвалі
ж. ага́ньвала
н. ага́ньвала
Загадны лад
2-я ас. ага́ньвай ага́ньвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ага́ньваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)