аспіра́тар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аспіра́тар аспіра́тары
Р. аспіра́тара аспіра́тараў
Д. аспіра́тару аспіра́тарам
В. аспіра́тар аспіра́тары
Т. аспіра́тарам аспіра́тарамі
М. аспіра́тары аспіра́тарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аспіра́тар м., тех. аспира́тор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аспіра́тар, ‑а, м.

Прыстасаванне, з дапамогай якога бяруцца пробы паветра, газаў і пад., каб вызначыць іх хімічны састаў, колькасць пылу, вільгаці і інш.

[Ад лац. aspirare — дзьмуць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аспира́тор техн. аспіра́тар, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)