аспіра́тар, ‑а,
Прыстасаванне, з дапамогай якога бяруцца пробы паветра, газаў і пад., каб вызначыць іх хімічны састаў, колькасць пылу, вільгаці і інш.
[Ад лац. aspirare — дзьмуць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аспіра́тар, ‑а,
Прыстасаванне, з дапамогай якога бяруцца пробы паветра, газаў і пад., каб вызначыць іх хімічны састаў, колькасць пылу, вільгаці і інш.
[Ад лац. aspirare — дзьмуць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)