асо́бы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. асо́бы асо́бая асо́бае асо́быя
Р. асо́бага асо́бай
асо́бае		 асо́бага асо́бых
Д. асо́баму асо́бай асо́баму асо́бым
В. асо́бы (неадуш.)
асо́бага (адуш.)		 асо́бую асо́бае асо́быя (неадуш.)
асо́бых (адуш.)
Т. асо́бым асо́бай
асо́баю		 асо́бым асо́бымі
М. асо́бым асо́бай асо́бым асо́бых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

асо́бы, -ая, -ае.

1. Які мае спецыяльныя функцыі, спецыяльнае прызначэнне.

А. аддзел.

Асобае даручэнне.

2. Адметны, не падобны да іншых, асаблівы.

Асобая думка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асо́бы осо́бый;

а. атра́д — осо́бый отря́д;

а. ўказ — осо́бый ука́з;

а. пара́граф — осо́бый пара́граф

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асо́бы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае спецыяльныя функцыі, спецыяльнае прызначэнне. Ад’ютант для асобых даручэнняў. □ Начальнік асобага аддзела Жукаўскай брыгады .. прыехаў да «Міцькі» з цікавай весткай. Брыль.

2. Адметны, не падобны да іншых; асаблівы, свой, толькі яму ўласцівы; індывідуальны. Запісаць сваю асобую думку.

асо́бы, ‑ая, ‑ае.

Абл. Асінавы. Мы грэліся каля пячуркі, у якой млява, з трывожным папіскваннем дыміліся асовыя галавешкі. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асо́ба

‘пра чалавека’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. асо́ба асо́бы
Р. асо́бы асо́б
Д. асо́бе асо́бам
В. асо́бу асо́б
Т. асо́бай
асо́баю		 асо́бамі
М. асо́бе асо́бах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

асо́ба

‘граматычная катэгорыя’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. асо́ба
Р. асо́бы
Д. асо́бе
В. асо́бу
Т. асо́бай
асо́баю
М. асо́бе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прыблі́жаны², -ая, -ае.

Які блізка стаіць да высокапастаўленай асобы, карыстаецца яе даверам.

Прыбліжаныя асобы.

Манарх і яго прыбліжаныя (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самасцвярджэ́нне, -я, н.

Сцвярджэнне сябе, сваёй асобы, асабістай значнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

осо́бый

1. (особенный) асаблі́вы; (специальный) адмысло́вы; спецыя́льны;

2. (отдельный, независимый от других) асо́бны; асо́бы; (непохожий на других) адме́нны;

осо́бый отря́д асо́бы атра́д;

осо́бый ука́з асо́бы ўка́з;

осо́бый пара́граф асо́бы пара́граф;

◊

осо́бое мне́ние асо́бная ду́мка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самапрыніжэ́нне, -я, н.

Прыніжэнне сваёй асобы, сваіх заслуг і дасягненняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)