Verbum

анлайнавы слоўнік

асо́бы

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	асо́бы	асо́бая	асо́бае	асо́быя
Р.	асо́бага	асо́бай асо́бае	асо́бага	асо́бых
Д.	асо́баму	асо́бай	асо́баму	асо́бым
В.	асо́бы (неадуш.) асо́бага (адуш.)	асо́бую	асо́бае	асо́быя (неадуш.) асо́бых (адуш.)
Т.	асо́бым	асо́бай асо́баю	асо́бым	асо́бымі
М.	асо́бым	асо́бай	асо́бым	асо́бых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

асо́бы, -ая, -ае.

1. Які мае спецыяльныя функцыі, спецыяльнае прызначэнне.

А. аддзел.

Асобае даручэнне.

2. Адметны, не падобны да іншых, асаблівы.

Асобая думка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асо́бы осо́бый;

а. атра́д — осо́бый отря́д;

а. ўказ — осо́бый ука́з;

а. пара́граф — осо́бый пара́граф

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асо́бы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае спецыяльныя функцыі, спецыяльнае прызначэнне. Ад’ютант для асобых даручэнняў. □ Начальнік асобага аддзела Жукаўскай брыгады .. прыехаў да «Міцькі» з цікавай весткай. Брыль.

2. Адметны, не падобны да іншых; асаблівы, свой, толькі яму ўласцівы; індывідуальны. Запісаць сваю асобую думку.

асо́бы, ‑ая, ‑ае.

Абл. Асінавы. Мы грэліся каля пячуркі, у якой млява, з трывожным папіскваннем дыміліся асовыя галавешкі. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асо́бы канц gesóndert; Sónder-; Éxtra-; spezi|е́ll, Speziál-;

асо́бы атра́д Sónderabteilung f -, -en;

асо́бага прызначэ́ння zur besónderen Verwéndung;

асо́бым зага́дам auf besónderen Beféhl;

асо́быя паўнамо́цтва Sóndervollmachten pl;

асо́бая ду́мка besóndere [ábweichende] Méinung

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

культ асобы