асабі́сты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. асабі́сты асабі́стая асабі́стае асабі́стыя
Р. асабі́стага асабі́стай
асабі́стае		 асабі́стага асабі́стых
Д. асабі́стаму асабі́стай асабі́стаму асабі́стым
В. асабі́сты (неадуш.)
асабі́стага (адуш.)		 асабі́стую асабі́стае асабі́стыя (неадуш.)
асабі́стых (адуш.)
Т. асабі́стым асабі́стай
асабі́стаю		 асабі́стым асабі́стымі
М. асабі́стым асабі́стай асабі́стым асабі́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прадме́тна-асабі́сты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прадме́тна-асабі́сты прадме́тна-асабі́стая прадме́тна-асабі́стае прадме́тна-асабі́стыя
Р. прадме́тна-асабі́стага прадме́тна-асабі́стай
прадме́тна-асабі́стае		 прадме́тна-асабі́стага прадме́тна-асабі́стых
Д. прадме́тна-асабі́стаму прадме́тна-асабі́стай прадме́тна-асабі́стаму прадме́тна-асабі́стым
В. прадме́тна-асабі́сты (неадуш.)
прадме́тна-асабі́стага (адуш.)		 прадме́тна-асабі́стую прадме́тна-асабі́стае прадме́тна-асабі́стыя (неадуш.)
прадме́тна-асабі́стых (адуш.)
Т. прадме́тна-асабі́стым прадме́тна-асабі́стай
прадме́тна-асабі́стаю		 прадме́тна-асабі́стым прадме́тна-асабі́стымі
М. прадме́тна-асабі́стым прадме́тна-асабі́стай прадме́тна-асабі́стым прадме́тна-асабі́стых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лаўка́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Пранырлівы чалавек, які ўмее выгадна ўладкоўваць свае асабістыя справы; спрытнюга.

|| ж. лаўка́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

параху́нак, ‑нку, м.

Разм. Асабістыя прэтэнзіі, узаемная незадаволенасць; помста, расправа. — Мяркуем нават, што гэта правакацыя ідзе ад славутай глыбоцкай дэфензівы, у якой ёсць асабістыя парахункі з гэтымі хлопцамі. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лаўка́ч ’пранырлівы чалавек, які ўмее выгадна ўладкаваць асабістыя справы’ (ТСБМ), ’дзялок, махляр’ (Яўс.). Да лоўкі (гл.). Параўн. лаўчак ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

турні́р, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Спаборніцтва рыцараў у Заходняй Еўропе ў сярэднія вякі.

2. Спартыўныя спаборніцтвы, асабістыя ці камандныя, у якіх усе ўдзельнікі сустракаюцца паміж сабой адзін або два разы.

Баскетбольны т.

Міжнародны шахматны т.

|| прым. турні́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

антыпа́тыя, ‑і, ж.

Пачуццё непрыязнасць агіды; проціл. сімпатыя. Занадта вялікая справа вырашалася, каб звяртаць увагу на свае асабістыя сімпатыі і антыпатыі. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спрыт, -у, М спры́це, м.

1. Дасканаласць, умельства, хуткасць у руках.

С. у руках.

2. Лоўкасць у рабоце, гаспадарлівасць; майстэрства; здатнасць да чаго-н.

Гаспадарскі с. (уменне).

3. Абаротлівасць, уменне ўладжваць асабістыя справы, пранырлівасць.

Зайздросны с.

Дзякуючы выключнаму спрыту ён хутка разбагацеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

суб’ектыві́зм, -у, м.

1. У філасофіі: светапогляд, які адмаўляе аб’ектыўныя законы развіцця і сцвярджае галоўную ролю асобнага суб’екта ў працэсе пазнання і грамадскай дзейнасці.

2. Асабістыя, суб’ектыўныя (у 2 знач.) адносіны да чаго-н.

С. у трактоўцы падзей.

|| прым. суб’ектыві́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лаўка́ч, ‑а, м.

Разм. Пранырлівы чалавек, які ўмее выгадна ўладкоўваць свае асабістыя справы. [Леснічыха:] — Ён з тых лаўкачоў, што ўсюды сваю выгаду знойдуць. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)