ап’яні́ць гл. п’яніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ап’яні́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ап’яню́ ап’яні́м
2-я ас. ап’яні́ш ап’яніце́
3-я ас. ап’яні́ць ап’яня́ць
Прошлы час
м. ап’яні́ў ап’яні́лі
ж. ап’яні́ла
н. ап’яні́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час ап’яні́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ап’яні́ць сов., прям., перен. опьяни́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ап’яні́ць, ‑ніць; зак., каго-што.

1. Прывесці да стану ап’янення; напаіць. Пах багуну ап’яніў чалавека.

2. перан. Прывесці да стану захаплення, узбуджанасці, экстазу. Слава ап’яніла яго. □ Застаецца ў памяці вобраз калгаснага брыгадзіра — рамантыка, якога расчуліла, ап’яніла вясна. Бярозкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

п’яні́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ні́ць; незак., каго-што.

Рабіць п’яным.

Віно п’яніць.

Духмяны пах квецені п’яніў галовы.

Поспехі п’яняць (перан.).

|| зак. ап’яні́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -ні́м, -ніце́, -ня́ць; -нёны.

Шчасце ап’яніла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

охмели́ть сов. захмялі́ць, ап’яні́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ап’яня́ць, ‑яе.

Незак. да ап’яніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

опьяни́ть сов., прям., перен. ап’яні́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ап’янёны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ап’яніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адурма́ніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.

1. Паддацца дурману, ап’яніць сябе.

2. перан. Затлуміць сабе галаву, атруціць сваю свядомасць памылковымі ўяўленнямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)