п’яні́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ні́ць; незак., каго-што.

Рабіць п’яным.

Віно п’яніць.

Духмяны пах квецені п’яніў галовы.

Поспехі п’яняць (перан.).

|| зак. ап’яні́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -ні́м, -ніце́, -ня́ць; -нёны.

Шчасце ап’яніла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)