апяку́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. апяку́нка апяку́нкі
Р. апяку́нкі апяку́нак
Д. апяку́нцы апяку́нкам
В. апяку́нку апяку́нак
Т. апяку́нкай
апяку́нкаю		 апяку́нкамі
М. апяку́нцы апяку́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апяку́нка ж.

1. (лицо, которому вверена опека) опеку́нша;

2. см. папячы́цельніца;

3. перен. (защитница) покрови́тельница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апяку́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да апякун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апяку́н, апекуна́, мн. апекуны́, апекуно́ў, м.

Асоба, якой даручана апека, апякунства над кім-н.

|| ж. апяку́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. апяку́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

патране́са, -ы, мн. -ы, -не́с, ж. (уст.).

Апякунка ў дабрачыннай установе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

опеку́нша апяку́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дуэ́ння, ‑і, ж.

Уст. Апякунка, выхавальніца маладой жанчыны-дваранкі ў Іспаніі і некаторых іншых краінах.

[Ісп. duēna.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патране́са, ‑ы, ж.

1. У буржуазным грамадстве — апякунка якой‑н. дабрачыннай установы.

2. Жан. да патрон ​2 (у 2 знач.).

[Фр. patronesse.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

покрови́тельница засту́пніца, -цы ж.; апяку́нка, -кі ж.; абаро́нца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

попечи́тельница

1. апяку́нка, -кі ж.;

2. папячы́цельніца, -цы ж.; см. попечи́тель;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)